A Asociación
Visión e Misión
O que nos define?
Valores desde a experiencia
Partindo de que a Visión ten que definir o modelo de organización que se persigue, e que a Misión é a razón de ser dunha organización, a Asociación toma como punto de partida os valores desenvoltos no contexto do Proxecto Máscaras, que deu lugar á película Máscaras, e do que toma o nome a Asociación.
É dicir, non se trata de definicións ou desexos utópicos senón dos valores aprendidos desde a experiencia da película:
- A dimensión social das persoas como metodoloxía de aprendizaxe.
- A diferencia como principal valor para a riqueza da comunidade e da sociedade.
- A diversidade como proceso para coñecer, aceptar e asumir as diferencias.
- A participación no espazo público como dereito, porque o que non se ve, non existe.
- As excepcións e as boas prácticas como base para o aprendizaxe.
- Os exemplos reais como punto de partida para a investigación social.
- A potencia do audiovisual e o ocio como ferramenta para contar historias, emocionar, dar voz, documentar, relatar e educar.
A audiovisualización do mundo é unha realidade imparable, pero, sen a necesaria educación estamos cada vez máis na banalización das sensacións por encima das “historias reais”..
Desde a Asociación Proxecto Máscaras cremos que debemos colaborar para que exista un futuro diferente coa construción do relato do que é posible.
Na APM partimos da firme crenza da potencia de contar esas realidades que xa existen, pero que necesitan ser narradas. Porque educar é deixar espazo para coñecer… e para pensar. Porque para poder facer cousas novas, hai que ver cousas novas
.
A tecnoloxía é xa parte esencial das nosas vidas, con todo é necesario aprender a conciliar as súas inmensas posibilidades redefinindo os espazos e os procesos para a participación.
Por iso, co impulso dos logros desenvolvidos desde a experiencia da película Máscaras, a APM reflicte nos seus estatutos claramente a súa MISIÓN:
o desenvolvemento e impulso de proxectos que, tomando como base a potencia do audiovisual, fomenten a educación e a participación como medida para a innovación social, a ruptura de estereotipos sobre a normalidade e as capacidades das persoas, e a integración da diversidade no espazo público.
Para cumprir co seu obxectivo xeneral de impulsar contextos e contar esas novas realidades que xa existen, ou poden existir, a APM enfócase, entre outras, nas seguintes liñas:
- Impulsar e potenciar campañas de difusión da experiencia e valores aprendidos coa película Máscaras, tanto a metodoloxía como súas claves de desenvolvemento: Wiki de diáctica e pedagoxía social
- Desenvolver accións de asistencia e formación que potencien a visibilidade social das persoas e entidades que traballan no ámbito da integración, especialmente dos colectivos desfavorecidos.
- Deseñar e impulsar novos proxectos audiovisuais, propios ou en colaboración con outras organizacións.
- Elaborar contidos pedagóxicos e talleres para a “integración pola naturalidade”: Wiki do proxecto “Un día de Cine”
- Establecer diálogo con fundacións e outras entidades sen ánimo de lucro que teñan entre os seus obxectivos a integración, a diversidade e a participación cidadá.
- Impulsar e colaborar en iniciativas que fomente novos modelos de participación social e canles de financiamento para súa viabilidade, entre eles as microdonacións ou Mecenado.
- Favorecer o desenvolvemento audiovisual e a innovación nos procesos de integración e acción voluntaria.
“Un día preguntáronme se poder
ía facer un curto, e eu dixen: “Pode, pero quero a historia do como”. Máscaras naceu con título moito antes de ser unha realidade. Nunca foi un proceso arbitrario, había algo que contar independentemente do seu resultado. Para os protagonistas principais, Eva, Manolo, Mireya, Miguel e Eva, tamén supoñía un reto, pero ese reto necesitaba ser pautado para que, a partir de aí, xurdise algo complicado: un proceso natural. O realmente certo é que durante meses a miña verdadeira ilusión era poder contar un éxito. E iso é, no fondo, Máscaras”.
Máscaras é a historia dun Reto. Unha longametraxe de non ficción que relata como o que inicialmente eran dous grupos de persoas con distintas capacidades conseguiron facer equipo para crear, rodar e estrear Calcetin(e) s, un curto de amor e intriga.
Pero non nos expuñamos solucionar un problema concreto, nin teorizar… o que fixemos foi poñer encima da mesa a potencial da arte e o poder de transformación do audiovisual para axudar a definir motivos onde agora necesítanse altofalantes.
Porque o certo é que as organizacións que se ocupan da discapacidade necesitan impulsar constantemente actividades que lles dean visibilidade para que a sociedade téñaas en conta.
Por outro lado, algunhas persoas de Aspronaga tiveran anteriormente pequenas participacións nun par de curtas.
Como o expomos?
Como un proceso de creación, participación e responsabilidade. Non para “ocupar un tempo” senón para facer cinema.
É dicir, tiñan que vivir todo o proceso para facer a súa curta e terían que decidir en todas e cada unha das partes do proceso: o casting, o guion, os ensaios, a rodaxe, a difusión do resultado…
Está acabado?
O previsto inicialmente, si. Pero ao entrar a película en fase de edición empezamos a darnos conta que ocorreran moitas cousas e, tivemos que volver ao principio para interpretar o que aprendimos facendo:
– Arte audiovisual
– Pedagoxía auto organizada
– Desenvolvemento de habilidades e capacidades
E empezamos a cuestionar algúns supostos e teorías…
